കാത്തിരിപ്പിനു ഒരു അവസാനമുണ്ടാകുന്നു. പക്ഷെ ഇതിനു വേണ്ടിയാണൊ ഞാൻ കാത്തിരുന്നത്? അറിയില്ല.
തണുത്ത് മരവിച്ച മൂളലുകളല്ലാതെ ഒന്നും ഫൊണിന്റെ അങ്ങെ തലയ്ക്കൽ നിന്നും ഞാൻ കേട്ടില്ല.
" എനിക്ക് നിന്നെ കാണണം " എന്നു പറഞ്ഞില്ല.
ഇനി എന്നെ കാണണ്ട എന്നാവുമൊ?
I love you എന്നതിനു എനിക്ക് ഉറങ്ങണം എന്നായിരുന്നു മറുപടി.
അങ്ങനെ ഒരു ബന്ധം ? അതിനി എന്റെ മനസ്സിന്റെ സ്രഷ്ടി മാത്രമായിരുന്നൊ?
സ്നെഹിക്കാൻ ആരുമില്ല, ജീവിക്കാൻ കാരണമില്ല എന്നുള്ള ചിന്തകളിൽ നിന്നും രക്ഷപ്പെടാൻ എന്റെ മനസ്സ് കണ്ടു പിടിച്ച ഒരു കള്ളമായിരുന്നൊ ഇതെല്ലാം ???
എല്ലാവരെയും പൊലെ ഒരാളായിരുന്നൊ ഞാനും ?
എങ്കിൽ കരഞ്ഞു, വാശി പിടിച്ചു ഞാനില്ലാതാക്കിയതു എന്റെ ആത്മാഭിമാനമല്ലെ?
എന്നെ സ്നെഹിച്ചിരുന്നൊ?
ഇതെല്ലാം ഭ്രമമായിരുന്നു; ഭ്രമം... !!!
പൊട്ടി ചിരിക്കുന്നതിനിടയിൽ ഞാൻ കണ്ടൂ, കട്ടിലിനൊട് ചെർത്തു ബന്ധിച്ച എന്റെ കാലുകൾ...